Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

100 χρόνια μετά..

100 χρόνια μετά..

Ήταν Δευτέρα πρωί, η πρώτη μέρα του σχολικού έτους. Όλοι ήμασταν ενθουσιασμένοι για την επιστροφή μας στα θρανία και στον τόπο του διαλείμματος! Η δασκάλα μας μπήκε στην τάξη και με ένα πλατύ χαμόγελο και άρχισε να μιλάει με βαθιά εκτίμηση για το μάθημα της ημέρας, τα εφτά θαύματα του κόσμου. Δεν μου προσέγγισαν το ενδιαφέρον τα όνοματα των διάφορων κτιρίων ούτε η μεγαλοπρέπειά τους.  Κοίταξα τριγύρω και είδα τα «θαύματα»! Με μια φανερή σιγουριά στη φωνή μου, της είπα πως αληθινά σημαντικά πράγματα στη ζωή μας, μπορεί να ναι και τα πιο απλά.

Βλέπω τον ουρανό, χρωματισμένο γαλάζιο με πινελιές άσπρου , και την θάλασσα, ατίθαση και απέραντη απλώνεται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα! Μου θυμίζουν την Ελλάδα, πάντα ελεύθερη! Ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να εγκλωβίσει τη δύναμη της ανεξαρτησίας ούτε τα όνειρα του κάθε ανθρώπου για αυτή! Και βλέπω τον εαυτό μου να αλλάζει , τους ανθρώπους γύρω μου να ζουν την κάθε στιγμή της ζωής τους, τη φύση, η οποία σαν καμβάς από χρώματα ζωγραφίζει την κάθε λεπτομέρεια της ζωής. Ακόμα και τα παιδικά μου όνειρα να γίνονται πραγματικότητα και οι ευθύνες να εισβάλλουν στη ζωή μου.

Μυρίζω τον καθαρό αέρα της θάλασσας μετά την βροχή, των δέντρων και όλης της φύσης. Ακόμα και το άρωμα του κάθε ανθρώπου , που μπορεί η ευωδιά του να ναι ευχάριστη ως και μεθυστική.Σε ταξιδεύουν σε μια παλιά ανάμνηση και σου θυμίζουν πρόσωπα που αγαπάς !

Ακούω τη μουσική της χώρας μου που στις ένδοξες μάχες των μαχητών της πατρίδας μου με γυρίζει. Στα χρόνια τα οποία η μουσική έστελνε μηνύματα ελευθερίας στον κόσμο, που διψούσε για την εμψύχωσή τους! Με τα τραγούδια τα πατριωτικά , να σκέφτομαι τους αληθινούς μαχητές που είχε η Ελλάδα μας παλιά! Μα και τις σταγόνες της βροχής που σαν απαλή μουσική ακούγεται στα αυτιά μου και σε παρασέρνει στον δικό σου κλειστό κόσμο, δίνοντάς σου ελπίδα.

Γεύομαι τις γεύσεις της Ελλάδας. Το κάθε σπιτικό φαγητό το οποίο σε ταξιδεύει στην πατρίδα σου και σου θυμίζει ακόμα και τα παιδικά σου χρόνια. Και τα μυρωδικά , που με μια ξεχωριστή ευωδιά σε μαγεύουν νοερά. Και η θεά Αθηνά, η θεά της σοφίας , έδωσε την ελιά στην Αθήνα για να μας θυμίζει τις ρίζες όπου και να βρεθούμε στον κόσμο.

Γελάω στις καλές στιγμές, στη γέννηση ενός μωρού, στα ανέκδοτα που θα ακουσω και θα μου φτιάξουν την μέρα και ανταποκρίνομαι σε ένα όμορφο γέλιο. Το καλύτερο πράγμα στον κόσμο είναι αφού όταν είσαι λυπημένος θα σου φέρει ένα χαμόγελο στα χείλη σου και θα σου θυμίσει πως υπάρχουν πράγματα για τα οποία αξίζει να ζεις!

Αγαπάω  την οικογένειά μου , τους φίλους μου , τα μάτια ενός παιδιού που λάμπουν από ευτυχία και χαρά, ένα φιλί που την καρδιά μου μπορεί να σπάσει. Αυτή η λέξη δεν έχει ορισμό και δεν μπορείς να την περιγράψεις παρά μόνο να νιώσεις τη χαρά και να γευτείς το γλυκό καρπό από τον πόνο σου. Η αγάπη μπορεί να αλλάξει τους ανθρώπους !

Ζω σημαίνει να είμαι ο πραγματικός μου εαυτός! Μέσα από τις αναμνήσεις , για να εξερευνήσω τον κόσμο, για να καταλάβω τις σχέσεις των ανθρώπων, για μένα! ΖΩΗ είναι η πατρίδα σου, η οικογένειά σου , εσύ ο ίδιος! Αν δεν σηκώνεσαι κάθε φορά που πέφτεις, δεν χαμογελάς κάθε φορά που αρχίζει κάτι καινούργιο και δεν ακούσεις την καρδιά σου, ζεις μηχανικά! Άνοιξε τα μάτια και κοίτα γύρω σου.. Τι βλέπεις? Τι μυρίζεις? Τι ακούς? Τι γεύεσαι? Γιατί δεν γελάς και δεν αγαπάς? Όλα αυτά αν το σκεφτείς είναι μια ζωή!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου