Είμαι ο ΕΑΥΤΟΣ μου!

Είμαι ο ΕΑΥΤΟΣ μου! 

 

 

 

    Μου άρεσε πολύ ο τίτλος ενός άρθρου, που διάβασα σε κάποιο περιοδικό, φίλοι μου. Έλεγε: «Οι νέοι δεν είναι μάζα». Και καθώς μελέτησα αυτό το άρθρο, τράβηξε την προσοχή μου τούτη η φράση ενός Γάλλου επαναστάτη: «Επανάσταση δεν είναι να καις αυτοκίνητα. Επανάσταση είναι να παραμένεις ο εαυτός σου, σε πείσμα όσων θέλουν να σε μετατρέψουν σε μαζικό φαινόμενο». Σοφότατο!

    Γιατί, στις μέρες μας ειδικά, και τι δεν γίνεται προκειμένου όλοι, ιδιαίτερα οι νέοι, να γίνουν μάζα; Και τι δεν κάνουν, προκειμένου να την μαζικοποιήσουν; Να την κάνουν ένα; Να, κάτι σαν κοπάδι ας πούμε. Και στη συνέχεια την ομογενοποιούν και την κάνουν κάτι σαν πολτό. Για να έχει όλα τα στοιχεία και τις ιδιότητες του κοπαδιού!

    Και ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό του κοπαδιού; Δεν υπάρχει ατομική ταυτότητα, ούτε καμιά ιδιαιτερότητα, αλλ’ όλα είναι υποταγμένα στη μάζα, όλα λειτουργούν όπως η μάζα. Πρόκειται για ένα άβουλο πράγμα, που το πηγαίνει και το κάνει ό,τι θέλει ο τσοπάνος, ὡς ἰδιοκτήτης κιόλας τοῦ κοπαδιοῦ! Καὶ τὸ καθοδηγεῖ ὅπως θέλει, τὸ πηγαίνει ὅπου θέλει, τὸ κάνει νὰ ζεῖ ὅπως αὐτὸς θέλει, γιὰ τὸ ἐκμεταλλεύεται ἀπολύτως!

    Δὲν εἶπαν τυχαία τοῦτο τὸ λόγο: «Ἐκεῖνος ποὺ ἀκολουθεῖ τὸν ὄχλο, γρήγορα χάνεται σ’ αὐτόν». Γι’ αὐτὸ καὶ ὅλοι προτρέπουν: «Ξεχώρισε ἀπ’ τὴ μάζα πρὶν σὲ καταπιεῖ»!

    Νὰ γιατί εἶναι πάρα πολὺ σημαντικὸ σήμερα, μὲ τὰ τόσα μέσα «μαζικῆς» ἐπικοινωνίας ὅπως ἀποκαλοῦνται, ποὺ δροῦν ὀργανωμένα καὶ μεθοδικὰ παντοῦ, νὰ εἶσαι ἔξω ἀπ’ τὸ κοπάδι. Νὰ γιατί ἀποτελεῖ ὄντως ἐπαναστατικὴ πράξη νὰ εἶσαι ὁ ἑαυτός σου, ὅταν ἡ ἀπώλεια τῆς ταυτότητάς μας, εἶναι δίχως καμιὰ ἀμφιβολία ἡ μεγαλύτερη σύγχρονη ἀπειλή.

    Λοιπόν, χαίρομαι πολὺ ὅταν ἀκούω φράσεις ἢ καὶ διακηρύξεις σὰν αὐτές: «Θέλω νὰ εἶμαι ὁ ἐαυτός μου», «τὸ προτέρημά μου εἶναι ὅτι εἶμαι πάντα ὁ ἑαυτός μου» καὶ νὰ συμβαίνει ὄντως αὐτό. Καὶ λυπᾶμαι πάρα πολὺ γιὰ τοὺς ἄλλους, ποὺ λένε ἢ καὶ τραγουδοῦν φράσεις σὰν αὐτές: «Δίχως ταυτότητα πιά…». Λὲς κι ἀποτελεῖ κατάκτηση αὐτὴ ἡ κατάντια!

    Μὴ ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Θεὸς δημιούργησε ἕναν κόσμο πανέμορφο καὶ τόσο θαυμαστό, ἀκριβῶς γιατί διαθέτει ὅλη τὴ χάρη καὶ τὴ γοητεία τῆς ποικιλίας. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Ὁ καθένας μας εἶναι ἀνεπανάληπτος μὲ τὰ δικά του προσόντα, μ’ ὅ,τι τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, ὅπως τὸν ἔπλασε.

    Συμβαίνει ὅπως ἀκριβῶς καὶ μὲ τὸ δάσος. Τὴν ὀμορφιά του δὲν τὴν χρωστάει σὲ κάποια πανύψηλα ἢ καὶ αἰωνόβια δένδρα, ἀλλὰ καὶ στὸ ταπεινὸ ἐκεῖνο κυκλάμινο, τὴν δροσερὴ ἀνεμώνη, τὸ ταπεινὸ χαμόμηλο.

    Ἔτσι κι ἐμεῖς, ἔχουμε ὁ καθένας τὴ δική του χάρη καὶ ἰδιαιτερότητα. Τὰ δικά του προσόντα καὶ προτερήματα, μὲ τὰ ὁποῖα εἶναι σημαντικὸς καὶ χρήσιμος.

    Στ’ ἀλήθεια, εἶναι πάρα πολὺ σημαντικὸ νὰ εἴμαστε ὁ ἑαυτός μας. Καὶ ἐπαναστατικό, ὅπως εἴπαμε. Πῶς ὅμως μπορεῖ νὰ εἶναι; Κι ἂν εἶναι, κι ἂν πραγματικὰ συμβαίνει αὐτὸ πού διακηρύττει, πῶς μπορεῖ νὰ παραμείνει;

    Τὴν ἀπάντηση θὰ μᾶς τὴν δώσει αὐτὸ τὸ πανέμορφο κείμενο. Ἀναφέρει:

    «Ἡ ἀτομικότητα τοῦ κάθε ἀνθρώπου ὑπάρχει. Εἶναι δεδομένη. Ἡ προσωπικότητα ὅμως, ἡ ἐλεύθερη, ἡ ὁλοκληρωμένη, ἡ ἁγιασμένη, κατακτᾶται. Εἶναι ἀποτέλεσμα ἀγώνα καὶ προσπάθειας. Ἐπιπλέον εἶναι πανεύκολο νὰ εἶναι κανεὶς στοιχεῖα τῆς μάζας. Μὰ τόσο δύσκολο νὰ δρᾶ καὶ νὰ κινεῖται ὡς προσωπικότητα ἁγιασμένη, ἔξω καὶ μακριὰ ἀπ’ αὐτήν»!

    Τί ἐπαναστατικό! Τί ἀποκαλυπτικό!

    Ναί, ὁ Θεὸς προίκισε τὸν καθένα μας μὲ τὴν ἀτομικότητα καὶ τὴν ἰδιαιτερότητά του. Ὅμως θέλει, καὶ μᾶς ἔδωσε ὅλα τα προσόντα γι’ αὐτό, νὰ γίνει καὶ προσωπικότητα ἐλεύθερη ἀπὸ κάθε μορφὴ δουλείας, ὁλοκληρωμένη κι ἁγιασμένη. Ὁπότε ἀπαιτεῖται ἐδῶ κι ἡ δική μας προσπάθεια κι ὁ δικός μας ἀγώνας.

    Στ’ ἀλήθεια δὲν εἶναι καθόλου ἁπλό, τὸ νὰ εἶναι κανεὶς ὁ ἑαυτός του. Αὐτὸς ὁ ἑαυτὸς, ποὺ θὰ τὸν ὁλοκληρώνει, θὰ τὸν τελειοποιεῖ καὶ θὰ τὸν ἁγιάζει κάθε μέρα.

    Καὶ τί σύμπτωση! Μόνο αὐτὸς ὁ ἁγιαζόμενος καὶ τελειοποιούμενος καθημερινὰ ἑαυτὸς μας μπορεῖ τελικὰ νὰ μείνει ἔξω ἀπ’ τὴ μάζα. Ἄλλως παραμένει μόνο ἕνας πολὺ ὡραῖος πόθος καὶ μιὰ πολὺ καλὴ διακήρυξη αὐτὸ τὸ «εἶμαι ὁ ἑαυτός μου»…

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος